Mesleki eğitimin önemi
R.Durbaşın dizelerini Zülfü Livaneli'nin sesinden dinlerken yazıyorum bu satırları.
Zanaat günümüzde pek kıymeti bilinmesede üstün insan meziyetlerinden biridir.
Dursunbey'in geçmişinde ayakkabı ustaları sayesinde bir çok insan ekmek yemiştir.
Rahmetli Ahmet DUMAN amca o neslin son temsilcisi olarak hayata gözlerini yumduğunda kaybettiğimiz sadece bir insan değil bir meslekti aynı zamanda.
Bıçakçılık da ilçemizde yitip giden eski mesleklerden bir başkası.
Dursunbey'in ilk radyocularından dayım Ahmet NEZLİ'yi rahmetle anarken küçücük dükkanında tahta bir kutuya dizdiği bakır tellerle TANEZLİ marka radyoları imal ettiğini biraz buruk da olsa gülümseyerek hatırlıyorum.
Kayınpederim rahmetli Sevindik Usta Dursunbey'e MAKİNA SANAYİni öğretmekle kalmamış, yetiştirdiği bir çok çırağı da usta olarak Dursunbey'e hediye etmiştir.
Yine Rahmetli Parpulun KEMAL olmasaydı e bugün bir kıymeti olmayan ama o zamanlar bir ihtiyaç olan Şemsiye tamirciliğini yapan kimse yoktu.
Bugün bir çok marangoz Rahmetli Koca USTA'nın ustalığını eski kapı, pencere ve dolapları gördükçe takdirle anmaktadır.
Bu ve buna benzer birçok güzel insanı hatırlamak, anmak hatta bazı yerlere adlarını vermek anılarını yaşatmak gerektiğini düşünüyorum. Yaşayan bir çok ustanın kıymetini bilemesekde en azından aramızdan ayrılan insanların anısını yaşatmayı becerebilmeliyiz.
Bir çin atasözü der ki : “Bir adama balık verirsen o gün karnını doyurursun, balık tutmayı öğretirsen ömür boyu” İşte usta dediğimiz insanlar tabir caizse bize balık tutmayı öğreten insanlardır.
Eski ustalar çok sert mizaçlı insanlar olsalarda işlerini iyi öğretmişler, yetiştirdikleri insanlar da usta olmayı başarabilmiştir.
Dün çocuklarını okutamayan aileler bir iş sahibi olsun diyerek usta yanına verirken akılcı bir şekilde kurulan Meslek liseleri ile birlikte bir çok çocuk mesleki pratiklerini de usta yanında yapar olmuş,Alaylı “tezgahtan yetişmiş” ve Mektepliler “okuldan yetişmiş” arasındaki fark ve ihtilaf bu okullar sayesinde ortadan kaldırılmıştır.
Bugün tarihi bir hata olarak kapanan çıraklık sistemi ile eğitim sistemini kaynaştıran bu okulların önünü açan çok yerinde düzenlemeler yapılmaktadır. Çünkü ülkenin geleceği mesleki eğitimin kalitesine bağlıdır.
Mesleki eğitimini başarı ile tamamlayan ve eli tornavida, pense tutmayı bilet alet kullanabilen, kişisel becerisi gelişmiş öğrenciler gerçek hayatta da başarılı birer insan olabilir. Kazanamıyorlarsa sözüm yok ama kazanabiliyorlarsa bu çocukların önüne engel çıkarmak doğru bir davranış değildir.
Meslek liselerinin önünü açmak ve yeniden cazibe merkezi haline getirmek tarihi bir sorumluluk olduğu kadar, devletten iş bekleyen insanlar yerine balık tutmayı bilen, ekmeğini taştan çıkarabilecek insanlar yetiştirmek açısından da önemliydi. Yapılan son düzenlemeler umarım bu yolu açacaktır da.
Bence işsiz ordusuna yeni işsizler katmak yerine üretken gençler yetiştirmek yöneticilerimizin genel tercihi olmalıdır. Bu yolla kazanılan başarı hepimizin olacaktır.